Menuda cagada
O sea que si no vamos a misa, si no creemos en Dios, si no enseñan religión en los colegios, etc., seguro que va a cambiar la economía de España y se convertirá en un país rico y próspero. Eso es lo que propone el partido Socialista, que es algo como el que nos cuenta un chiste malo y nos reímos precisamente por eso, por ser malo.
Pero bueno yo creo que esta gente cree que somos tontos o algo parecido, hablemos en serio y dediquémonos a trabajar en cosas serias de las que importen de verdad a los españoles, porque el tema religioso no va solucionar nada y encima nos trae sin cuidado a la mayoría de los españoles. Que cada cual eduque a su familia como crea conveniente y que el Estado no nos imponga nada de lo que tenemos que hacer, porque eso ya lo haremos nosotros a nuestra manera.
A.V.V.

Teño añoranza no día de Santiago

Pois si iso teño, pero o malo é que non séi como quitarma de encima porque tería que retroceder moitos anos na historia de España e como consecuencia pe perdería a maior parte da miña historia, incluída a miña familia, fillas, netas, neto, yernos e outras cousas importantes da miña vida que sucederon.

Esta añoranza só resolveríase facendo que aqueles políticos da transición volvésennos a gobernar e quitarnos de encima esta cuadrilla de impresentables que temos agora. Pero supoño que pensardes o mesmo, que iso é unha ilusión e que non ten arranxo, aínda que a solución destas cousas sempre está nas nosas mans.

Benquerencia 25 de xullo de 2015

A.V.V.

Tengo añoranza en el día de Santiago

Pues si eso tengo, pero lo malo es que no sé cómo quitármela de encima porque tendría que retroceder muchos años en la historia de España y como consecuencia pe perdería la mayor parte de mi historia, incluida mi familia, hijas, nietas, nieto, yernos y otras cosas importantes de mi vida que sucedieron.

Esta añoranza solo se resolvería haciendo que aquellos políticos de la transición nos volvieran a gobernar y quitarnos de encima esta cuadrilla de impresentables que tenemos ahora. Pero supongo que pensareis lo mismo, que eso es una ilusión y que no tiene arreglo, aunque la solución de estas cosas siempre está en nuestras manos.

Benquerencia 25 de julio de 2015

A.V.V.

Proxección en Barreiros do documental “O Piloto”, este venres ás 9 da noite, da man de Ollomao

Barreiros, 2 de xullo de 2015.- Este venres 3 de xullo ás 21.00, no Centro sociocultural de San Cosme de Barreiros, o Colectivo Cultural Ollomao proxecta o documental “O Piloto”, que entra na vida do que foi o último guerrilleiro contra o franquismo 50 anos despois do seu asasinato preto do Encoro de Belesar. Neste acto contaremos coa presenza do director Xosé Reigosa co que poderemos intercambiar opinións ao final do acto.

O Documental
O documental está baseado na testemuña de case 40 persoas que dalgún xeito tiveron relación c’O Piloto. Entre eles algúns historiadores que son autoridades no estudo da resistencia antifranquista en Galiza.
O documental realizouse baixo a produción e dirección do fotógrafo Xosé Reigosa, o guión de Afonso Eiré, autor da obra “O Piloto. O último guerrilleiro”, e conta cunha banda sonora realizada por Arturo Vaquero, gañador do Premio Mestre Mateo 2013 á Mellor Banda Sonora. Forman parte da equipa técnica Jaime Pardo que se encargou da cámara, Bego Pérez que fixo de axudante de cámara e de script, Begoña Souto, María Nogueira e Luís Figueiras que fixeron o making-off.

O Piloto
Xosé Luís Castro Veiga, coñecido popularmente como O Piloto, foi un guerrilleiro que loitou contra a ditadura franquista e en defensa da legalidade da República. Nado no Concello d’O Corgo en febreiro de 1915, ingresou na Aviación Militar española aos 16 anos, onde gañou o alcume de O Piloto e o título de cabo. Durante a Guerra Civil desertou do bando franquista e uniuse ao republicano, Ao rematar a guerra foi arrestado e condenado a 30 anos de prisión, dos que só cumpriu 4 grazas a un indulto. Ingresou no Exército Guerrilleiro de Galiza en 1945 e elaborou os estatutos das Agrupacións II-III do Exército Guerrilleiro de Liberación Nacional. A partir de 1948, o PCE retiroulle o apoio, pero el continuou coa súa loita.

Asasinado preto do salto de Belesar o 10 de Marzo de 1965, cando xa ían 26 anos desde que finalizara a guerra civil,  levaba enriba dúas pistolas, unha delas metralladora, e 150 balas. Para el a guerra non rematara.